مرجع تخصصی مقالات دندانپزشکی

‏در یک مثال از جمعیت انگلیس و با استعمال از سوبسترای شبه تریپسین بنام BAPNA مشاهده شد که دربین بکتریهای دربردارنده BANA و بدبویی دهن رابطه متخصص دندانپزشک وجود دارااست. باکتریهای

‏پیدا گردیده از ٢٣ ‏شخص با درجات ارگانولپتیک > 3 در 78% مورد ها دربردارنده BAPNA ‏ بودند در حالیکه صرفا 35% تا 40% از باکتریهای بدست آمده ‏از اشخاص با‌ رتبه ارگانولپتیک دربردارنده این ماده بودند. همینطور Stomatococcus mucilaginous ‏که یک کوکوباسیل گرم مثبت و هوازی ازروی میل است، تحت عنوان سیرتکامل دربردارنده BAPNA شناسایی شد که بطور طبیعی در سطح گویش وجود دارااست. این یافته نشانه می‌دهد مثبت بودن آزمایش BANA که نشانگر هالیتوزیس میباشد، به جهت وجود نوعی فلورای طبیعی گویش میباشد که احتمالآ مخصوص به همین حوزه‌ از تن است.

٢ ‏- معالجه

معالجه پریودنتال

‏معالجه پریودنتال میتواند سبب ساز به کاهش هالیتوزیس گردد. با این اکنون تعداد مطالعات درباره اثر معالجه پریودنتال بر بهبود هالیتوزیس اندک میباشد. بعلاوه در برخی از این مطالعات بویژه در مفاد عدم دقت به بقیه علل هالیتوزیس، اثرات درمانی پریودنتال ناچیز بوده میباشد. بازرسی سیلوریا ‏و همیاران

‏علامت بخشید در دست گرفتن ظریف پلاک سوپرا-جینجیوال قادر است درجات ارگانولپتدک و مقادیر VSC ‏را در مبتلایان به پریودنتیت کم کند. مطالعات صورت گرفته در کلینیکهای تنفس نیز امکان درمانهای پریودنتال را در کاهش هالیتوزیس نماد داده اند.

رویارویی با پوشش زبانی

بعضا مطالعات علامت داده اند کاهش باکتریهای سطح فوقانی گویش منجر بهبود هالیتوزیس می گردد. در یک پژوهش مشاهده شد پاک سازی لهجه از مهم‌ترین نحوه های تقابل با هالیتوزیس میباشد. یک نظارت سیستماتیک قابلیت و امکان یاکسازی لهجه را در کاهش هالیتوزیس آرم اعطا کرد، گرچه مستندات این تفحص متقاعد کننده نبودند. کووچران در یک رسیدگی سیستماتیک فیض گرفت که در کاهش هالیتوزیس، اسکراپرهای گویش (ابزاری به شکلهای گوناگون برای تطهیر لهجه) نسبت به براشینگ گویش برتری ناچیری دارا هستند. براین اساس، معالجه هالیتوزیس نباید محصور به پاک سازی گویش گردد و این طرز فقط بایستی تحت عنوان بخشی از معالجه در حیث گرفته گردد.

مواد ضدمیکروبی

‏حضور میکروارگانیسم های مرتبط با بیوفیلم های دهانی استدلال ساخت و ساز بدبویی است، بدین ترتیب هر نوع شیوه درمانی اثر گذار بر

آلودگی میکروبی دهانی کارکشته به کاهش هالیتوزیس می‌باشد. دهانشویه ها بویژه کلرهگزیدین و cetilpyridinium chloride

در کاهش هالیتوزیس مفید بوده اند. کاربرد خمیر دندانها نیز آیتم تفحص قرار گرفته میباشد. بعنوان مثال، خمیر دندانهای دربردارنده تریکلوزان ‏پتانسیل ویژه ای در کاهش VSC از خویش آرم داده اند.

درمانهای پزشکی

‏در حالتی که روشهای مداوای دهانی (دندانپزشکی) در کاهش یا این که برطرف ساختن هالیتوزیس موءثر نباشند، مریض می بایست به دکتر معالج ارجاع داده گردد. در شرایطی‌که بیماری سیستمیک خاصی نیست، آغاز بایستی به متخسص گوس و جلق و بینی و بعد از آن به دارای تخصص گوارش ارجاع گردد. در‌صورتی‌که مریض در واقع مبتلا خوف از بدبویی دهانی یا این که هالیتوفوبی میباشد، می بایست به جاری شناس یا این که روانپزشک مراجعه نماید.

دست اندرکاران ضدبو یا این که ماسک کننده هنگامی معالجه انگیزه هالیتوزیس ممکن نباشد، عالی میباشد از دست اندرکاران ماسک کننده مصرف شود. جویدن آدامس از روش ارتقا ترشح بزاق موجب کاهش بدبویی دهن میگردد.

دهانشویه ها مثلا دی اکسید کلرید ‏و نمکهای زینک از تکثیر بوی غیر مطلوب پرهیز می کنذد و در ماسک کردن ‏بدبو،ی دهن اثر بسزایی دارا‌هستند. این روشها صرفا می بایست بطور موقت و به مراد رضایت مریض گزینه به کار گیری قرار گیرند.

خلاصه و فیض گیری:

هالیتوزیس یک نقص‌ شایع میباشد که اشخاص را در هر سنی پایین اثر قرار می‌دهد. بکتریهای حفره دهن برهان عمده در بروز هالیتوزیس هستند. بویژه باکتریهای مربوط به بیماریهای پریودنتال و باکتریهای جان دار در سطح فوقانی گویش نقش عمده ای دارا‌هستند. از عامل ها غیر دهانی می شود به اشتباهات گوش و حلق و بینی و یا این که گوارشی اشاره کرد. از‌آن‌جا‌که هالیتوزیس غالبآ با خطاها دهانی مرتبط میباشد، مسئولیت معالجه و فراگیری بهداشت دهن بیشتر بر عهده گروه دندانپزشکی میباشد. دست اندرکاران ضدمیکروبی می‌توانند هالیتوزیس را کاهش دهند. دست اندرکاران ماسک کننده فقط می بایست بطور موقت گزینه به کارگیری قرار گیرند. تعداد مقاله‌ها بویژه کارآزمایی بالینی تصادفی بسیار اندک میباشد و ایفا مطالعات بیشتر دراین مورد ضروریست.

هالیمتر:دستگاه تشخیص دهنده بوی بددهان

هالیمتر دستگاهی میباشد که برای اندازه گیری ترکیبات سولفور فرّار جانور در دهن بکار برده می گردد. این دستگاه در اوائل ده سال نود میلادی به مراد گزینش شدت هالیتوزیس در یاری به بقیه روشهای تحلیل شدت بدبویی دهن نوآوری شد. هالیمتر سطح های سولفید هیدروژن و تا اندازه ای متیل مرکاپتان را بر حسب ppb ‏اندازه گیری میکند. پزشک جوزف تونزیچ در آخرها ده سال شصت میلادی با به کارگیری از کروماتوگرافی گازی رابطه این دو گاز را با بوی نامطبوع دهانی نماد بخشید. پزشک مل روزنبرگ برای نخستین دفعه طی دو پژوهش همبستگی معنادار میان مقادیر اندازه گیری گردیده بوسیله هالیمتر و شدت بوی نامطبوع دهانی را گزارش نمود. در مقایسه با کروماتوگرافی گازی، هالیمتر دستگاهی کوچکتر، کاربرد آن آسانتر و نادر هزینه خیس است و به همین برهان ‏کاربرد آن به خواسته تشخیص و آنالیز بدبویی دهن به یک نحوه رایج فی مابین دندانپزشکان و دانشمندان تبدیل شد‌ه‌است.

‏تحت عنوان یک نقص، هالیمتر قدرتمند به شناسایی دی متیل سولفاید نیست. بنظر میرسد این ماده در گونه های هالیتوزیس با منشا غیر دهانی ارتقا مییابد. سازه،راین در مواقعی که احتمال داده میگردد هالیتوزیس منشا غیر دهانی داشته باشد، کاربرد هالیمتر سفارش نمی‌شود. دستگاه کروماتوگرافی گازی با بضاعت شناسایی دی متیل سولفاید می‌تواند در تشخیص افتراقی هالیتوزیس با منشا دهانی (بد- بوی دهن) و هالیتوزیس با منشا غیر- دهانی امداد کننده باشد.

ارگانولپتیک : شیوه کلینیکی تشخیص و رتبه بندی بوی بد دهن

ارگانولپتیک بر شالوده شم بویایی جاری ساختن میگیرد و در این باره نحوه استاندارد به حساب آورده می شود. در این‌شیوه، دندانپزشک بوی دهن

‏مریض را از فواصل مشخص محاسبه میکند. ولی امکان تکراراین نحوه بدلیل تعلق به حواس انسانی محصور میباشد. با این اکنون، اندازه گیری ارگانولپت که عمومآ برای تشخیص های مقدماتی سفارش میشود. در مطب های دندانپزشکی، هالیتوزیس در فواصل مشخص فی مابین مریض و دندانپزشک تحلیل می‌گردد و مرتبه هالیتوزیس مبتنی بر شدت استشمام بوی نامطبوع از یک مسافت مشخص گزینش می‌شود.

ستشمام بوی نامطبوع هنگامی مریض بطور معمول کلام میکند:

‏- جايگاه ٣ ‏(شدید): استشمام بوی نامطبوع دهن مریض از مسافت 1 m

‏- جايگاه ٢ ‏(میانگین): استشمام بوی نامطبوع دهن مریض از مسافت 30 cm

‏- جايگاه ٢ ‏(خفیف): استشمام بوی نامطبوع دهن مریض از مسافت 10 cm

‏در یک مثال از جمعیت انگلیس و با استعمال از سوبسترای شبه تریپسین بنام BAPNA مشاهده شد که دربین بکتریهای دربردارنده BANA و بدبویی دهن رابطه متخصص دندانپزشک وجود دارااست. باکتریهای

‏پیدا گردیده از ٢٣ ‏شخص با درجات ارگانولپتیک > 3 در 78% مورد ها دربردارنده BAPNA ‏ بودند در حالیکه صرفا 35% تا 40% از باکتریهای بدست آمده ‏از اشخاص با‌ رتبه ارگانولپتیک دربردارنده این ماده بودند. همینطور Stomatococcus mucilaginous ‏که یک کوکوباسیل گرم مثبت و هوازی ازروی میل است، تحت عنوان سیرتکامل دربردارنده BAPNA شناسایی شد که بطور طبیعی در سطح گویش وجود دارااست. این یافته نشانه می‌دهد مثبت بودن آزمایش BANA که نشانگر هالیتوزیس میباشد، به جهت وجود نوعی فلورای طبیعی گویش میباشد که احتمالآ مخصوص به همین حوزه‌ از تن است.

٢ ‏- معالجه

معالجه پریودنتال

‏معالجه پریودنتال میتواند سبب ساز به کاهش هالیتوزیس گردد. با این اکنون تعداد مطالعات درباره اثر معالجه پریودنتال بر بهبود هالیتوزیس اندک میباشد. بعلاوه در برخی از این مطالعات بویژه در مفاد عدم دقت به بقیه علل هالیتوزیس، اثرات درمانی پریودنتال ناچیز بوده میباشد. بازرسی سیلوریا ‏و همیاران

‏علامت بخشید در دست گرفتن ظریف پلاک سوپرا-جینجیوال قادر است درجات ارگانولپتدک و مقادیر VSC ‏را در مبتلایان به پریودنتیت کم کند. مطالعات صورت گرفته در کلینیکهای تنفس نیز امکان درمانهای پریودنتال را در کاهش هالیتوزیس نماد داده اند.

رویارویی با پوشش زبانی

بعضا مطالعات علامت داده اند کاهش باکتریهای سطح فوقانی گویش منجر بهبود هالیتوزیس می گردد. در یک پژوهش مشاهده شد پاک سازی لهجه از مهم‌ترین نحوه های تقابل با هالیتوزیس میباشد. یک نظارت سیستماتیک قابلیت و امکان یاکسازی لهجه را در کاهش هالیتوزیس آرم اعطا کرد، گرچه مستندات این تفحص متقاعد کننده نبودند. کووچران در یک رسیدگی سیستماتیک فیض گرفت که در کاهش هالیتوزیس، اسکراپرهای گویش (ابزاری به شکلهای گوناگون برای تطهیر لهجه) نسبت به براشینگ گویش برتری ناچیری دارا هستند. براین اساس، معالجه هالیتوزیس نباید محصور به پاک سازی گویش گردد و این طرز فقط بایستی تحت عنوان بخشی از معالجه در حیث گرفته گردد.

مواد ضدمیکروبی

‏حضور میکروارگانیسم های مرتبط با بیوفیلم های دهانی استدلال ساخت و ساز بدبویی است، بدین ترتیب هر نوع شیوه درمانی اثر گذار بر

آلودگی میکروبی دهانی کارکشته به کاهش هالیتوزیس می‌باشد. دهانشویه ها بویژه کلرهگزیدین و cetilpyridinium chloride

در کاهش هالیتوزیس مفید بوده اند. کاربرد خمیر دندانها نیز آیتم تفحص قرار گرفته میباشد. بعنوان مثال، خمیر دندانهای دربردارنده تریکلوزان ‏پتانسیل ویژه ای در کاهش VSC از خویش آرم داده اند.

درمانهای پزشکی

‏در حالتی که روشهای مداوای دهانی (دندانپزشکی) در کاهش یا این که برطرف ساختن هالیتوزیس موءثر نباشند، مریض می بایست به دکتر معالج ارجاع داده گردد. در شرایطی‌که بیماری سیستمیک خاصی نیست، آغاز بایستی به متخسص گوس و جلق و بینی و بعد از آن به دارای تخصص گوارش ارجاع گردد. در‌صورتی‌که مریض در واقع مبتلا خوف از بدبویی دهانی یا این که هالیتوفوبی میباشد، می بایست به جاری شناس یا این که روانپزشک مراجعه نماید.

دست اندرکاران ضدبو یا این که ماسک کننده هنگامی معالجه انگیزه هالیتوزیس ممکن نباشد، عالی میباشد از دست اندرکاران ماسک کننده مصرف شود. جویدن آدامس از روش ارتقا ترشح بزاق موجب کاهش بدبویی دهن میگردد.

دهانشویه ها مثلا دی اکسید کلرید ‏و نمکهای زینک از تکثیر بوی غیر مطلوب پرهیز می کنذد و در ماسک کردن ‏بدبو،ی دهن اثر بسزایی دارا‌هستند. این روشها صرفا می بایست بطور موقت و به مراد رضایت مریض گزینه به کار گیری قرار گیرند.

خلاصه و فیض گیری:

هالیتوزیس یک نقص‌ شایع میباشد که اشخاص را در هر سنی پایین اثر قرار می‌دهد. بکتریهای حفره دهن برهان عمده در بروز هالیتوزیس هستند. بویژه باکتریهای مربوط به بیماریهای پریودنتال و باکتریهای جان دار در سطح فوقانی گویش نقش عمده ای دارا‌هستند. از عامل ها غیر دهانی می شود به اشتباهات گوش و حلق و بینی و یا این که گوارشی اشاره کرد. از‌آن‌جا‌که هالیتوزیس غالبآ با خطاها دهانی مرتبط میباشد، مسئولیت معالجه و فراگیری بهداشت دهن بیشتر بر عهده گروه دندانپزشکی میباشد. دست اندرکاران ضدمیکروبی می‌توانند هالیتوزیس را کاهش دهند. دست اندرکاران ماسک کننده فقط می بایست بطور موقت گزینه به کارگیری قرار گیرند. تعداد مقاله‌ها بویژه کارآزمایی بالینی تصادفی بسیار اندک میباشد و ایفا مطالعات بیشتر دراین مورد ضروریست.

هالیمتر:دستگاه تشخیص دهنده بوی بددهان

هالیمتر دستگاهی میباشد که برای اندازه گیری ترکیبات سولفور فرّار جانور در دهن بکار برده می گردد. این دستگاه در اوائل ده سال نود میلادی به مراد گزینش شدت هالیتوزیس در یاری به بقیه روشهای تحلیل شدت بدبویی دهن نوآوری شد. هالیمتر سطح های سولفید هیدروژن و تا اندازه ای متیل مرکاپتان را بر حسب ppb ‏اندازه گیری میکند. پزشک جوزف تونزیچ در آخرها ده سال شصت میلادی با به کارگیری از کروماتوگرافی گازی رابطه این دو گاز را با بوی نامطبوع دهانی نماد بخشید. پزشک مل روزنبرگ برای نخستین دفعه طی دو پژوهش همبستگی معنادار میان مقادیر اندازه گیری گردیده بوسیله هالیمتر و شدت بوی نامطبوع دهانی را گزارش نمود. در مقایسه با کروماتوگرافی گازی، هالیمتر دستگاهی کوچکتر، کاربرد آن آسانتر و نادر هزینه خیس است و به همین برهان ‏کاربرد آن به خواسته تشخیص و آنالیز بدبویی دهن به یک نحوه رایج فی مابین دندانپزشکان و دانشمندان تبدیل شد‌ه‌است.

‏تحت عنوان یک نقص، هالیمتر قدرتمند به شناسایی دی متیل سولفاید نیست. بنظر میرسد این ماده در گونه های هالیتوزیس با منشا غیر دهانی ارتقا مییابد. سازه،راین در مواقعی که احتمال داده میگردد هالیتوزیس منشا غیر دهانی داشته باشد، کاربرد هالیمتر سفارش نمی‌شود. دستگاه کروماتوگرافی گازی با بضاعت شناسایی دی متیل سولفاید می‌تواند در تشخیص افتراقی هالیتوزیس با منشا دهانی (بد- بوی دهن) و هالیتوزیس با منشا غیر- دهانی امداد کننده باشد.

ارگانولپتیک : شیوه کلینیکی تشخیص و رتبه بندی بوی بد دهن

ارگانولپتیک بر شالوده شم بویایی جاری ساختن میگیرد و در این باره نحوه استاندارد به حساب آورده می شود. در این‌شیوه، دندانپزشک بوی دهن

‏مریض را از فواصل مشخص محاسبه میکند. ولی امکان تکراراین نحوه بدلیل تعلق به حواس انسانی محصور میباشد. با این اکنون، اندازه گیری ارگانولپت که عمومآ برای تشخیص های مقدماتی سفارش میشود. در مطب های دندانپزشکی، هالیتوزیس در فواصل مشخص فی مابین مریض و دندانپزشک تحلیل می‌گردد و مرتبه هالیتوزیس مبتنی بر شدت استشمام بوی نامطبوع از یک مسافت مشخص گزینش می‌شود.

ستشمام بوی نامطبوع هنگامی مریض بطور معمول کلام میکند:

‏- جايگاه ٣ ‏(شدید): استشمام بوی نامطبوع دهن مریض از مسافت 1 m

‏- جايگاه ٢ ‏(میانگین): استشمام بوی نامطبوع دهن مریض از مسافت 30 cm

‏- جايگاه ٢ ‏(خفیف): استشمام بوی نامطبوع دهن مریض از مسافت 10 cm